Awanse

Pełnił służbę wojskową w latach 1914-1954. Nigdy nie przestał być żołnierzem.

W roku 1912 – jeszcze w czasie studiów na Politechnice Lwowskiej – wstąpił do Związku Strzeleckiego „Strzelec”; należał też do Związku Walki Czynnej.

18 sierpnia 1914 wstąpił do 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich.

  • Podporucznik – 1 listopada 1916
  • Porucznik – październik 1918
  • Rotmistrz – 1 grudnia 1919
  • Major – 15 sierpnia 1920, zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
  • Podpułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5. lokatą w korpusie oficerów jazdy
  • Pułkownik – 1 stycznia 1928 ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii
  • Generał brygady – 1 stycznia 1938

2 listopada 1918 przystąpił do organizowania 7 Pułku Ułanów Lubelskich, w którym objął dowództwo szwadronu. Wkrótce został zastępcą dowódcy pułku. W dniu 6 lipca 1920 objął dowództwo 7 Pułku Ułanów i sprawował je do 29 marca 1929. Od 26 sierpnia do 8 października 1920 w ramach Grupy Operacyjnej płk Adama Nieniewskiego dowodził Brygadą B, w skaład której wchodziły: 7 Pułk Ułanów Lubelskich, 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich i Dywizjon Ułanów rtm. Zapolskiego. W marcu 1929 został dowódcą 17 Brygady Kawalerii w Hrubieszowie. Rok później objął dowództwo 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie, przemianowanej 1 kwietnia 1937 na Krakowską Brygadę Kawalerii. Dowodził nią w kamapanii wrześniowej 1939. Wzięty do niewoli w kotle pod Tomaszowem Lubelskim, był jeńcem Oflagu VIIA w Murnau. Po wojnie do kwietnia 1946 w dyspozycji dowódcy II Korpusu Polskiego.

Kursy i szkolenia:

  • 1921, Warszawa – kurs informacyjny dla wyższych dowódcow jazdy
  • 1926, Grudziądz – kurs dowódców pułków
  • 1929/30, Warszawa – IV Kurs Centrum Wyższych Sudiow Wojskowych